خدایا!
ناپاکم و گناه آلود
اما می دانم
اگر نگاه رحمتت را بر من بیفکنی
قلب من چون برف، سپید و پاک خواهد شد.
خدایا!
ذهنم پریشان است،
قلبم بی قرار است،
افکارم شوریده اند و
درمانده ام.
پس رشته زندگی ام را
به دست های امن تو می سپارم.
خدایا!
مرا قلبی ببخش
که برای دیگران بتپد،
با اشک دیگران
اشک بریزد، از شادی دیگران شاد شود
ورنج دیگران را رنج خود بداند.
قلبی که مرا با تمامی آفرینش پیوند زند.
من برای آنها که دوستم دارند، زندگی می کنم.
آنها که مرا همانگونه که هستم میشناسند.
برای حل مسائلی که حل نشده باقی مانده اند.
برای جبران اشتباهاتی که مرتکب شده ام.
برای آینده ای که در دور دستهاست.
برای بهشتی که به من لبخند می زند
و در انتظار من است!
و
.
.
.
.
برای تمام خوبیهایی که
می توانم انجام دهم.
