دلتنگم...
دلتنگ آرامشم...
دلتنگ یه مهربون...
دلتنگ یه دوست خوب...
دلتنگ یه همدم و همراز...
در آرامش بودن و از امید گفتن ، خیلی راحت تر از اینه که در اوج مشکلات و اضطراب، باز هم امید داشته باشی، باز هم انگیزه ای برای شروع دوباره داشته باشی.
اما خدای خوبم، با توکل به تو و تکیه بر تویی که قادر و توانایی دوباره شروع میکنم و میدونم که برای گذشتن از این تنگنا هم مثل همیشه، تو همراهم هستی و گذشتن از این موانع لازمهء بزرگ شدنم هست و همهء تلاشم رو میکنم که به جای گله مند بودن وحس نارضایتی، تجربه و آگاهی کسب کنم تا توشه راهم باشه. خدای خوبم به خاطر همهء داشته ها و نداشته هایم تورا شکر میکنم چون یقین دارم که در پسِ همهء وقایع، حکمت تو نهفته هست و در مقابل خدای مهربانی چون تو، جز پذیرفتن وظیفه ای دیگر ندارم.
گر چه روزی تیره تر از شامِ غم باشد مرا
در دلِ روشن، صفایِ صبحدم باشد مرا
زر پرستی خوابِ راحت را ز نرگس دور کرد
صرفِ عشرت می کُنم گر یک درم باشد مرا
خواهشِ دل هر چه کمتر، شادی جان بیشتر
تا دلی بی آرزو باشد،چه غم باشد مرا؟
در کنارِ من ز گرمی بر کناری، ای دریغ
وصل و هجران و غم شادی، به هم باشد مرا
در خروش آیم چو بینم کج نهادی هایِ خلق
جویبارم، ناله از هر پیچ و خم باشد مرا
گرچه در کارم چو انجم عقده یی باشد مرا
چهرهء بگشاده یی، چون صبحدم باشد مرا
