گر چه روزی تیره تر از شامِ غم باشد مرا

در دلِ روشن، صفایِ صبحدم باشد مرا

زر پرستی خوابِ راحت را ز نرگس دور کرد

صرفِ عشرت می کُنم گر یک درم باشد مرا

خواهشِ دل هر چه کمتر، شادی جان بیشتر

تا دلی بی آرزو باشد،چه غم باشد مرا؟

در کنارِ من ز گرمی بر کناری، ای دریغ

وصل و هجران و غم شادی، به هم باشد مرا

در خروش آیم چو بینم کج نهادی هایِ خلق

جویبارم، ناله از هر پیچ و خم باشد مرا

گرچه در  کارم چو انجم عقده یی باشد مرا

چهرهء بگشاده یی، چون صبحدم باشد مرا